Ontroerd door schoonheid | Echtens paradijs
Yes, de lente is begonnen. Weer lekker zonder jas naar buiten. Vorig weekend was heel leuk met schaatsen, maar dit weekend riepen nog weer andere gevoelens op.
Nou moet ik zeggen, dat zo gauw de nazomer een beetje voorbij is. Ik alweer begin te verlangen naar de lente. Dat het afgelopen weekend dan al lijkt te gebeuren is zo heerlijk.
Wij gingen afgelopen zaterdag zoals we wel vaker doen naar het Echtens Paradijs. Een plek waar we steeds meer verliefd op beginnen te raken. Net zoals de Ieberen plas vorig jaar. We ontdekken steeds meer van deze mooie plek en hoe het inderdaad echt een paradijs voor ons is in deze wereld.
Afgelopen weekend kwamen er echter nog weer andere gevoelens naar boven die we hier nog niet eerder hadden ervaren. Ik probeer jullie graag mee te nemen in die ervaring.
Het begint al als we uit de voordeur stappen naar de auto. Die heerlijke warmte op je huid, die andere geuren en één van de mooiste geluiden van de wereld. Al die vogeltjes die naar elkaar lopen te zingen en de duif met zijn iconische roekoe. Van binnen begin ik de vreugde van mijn hart al te voelen.
In het grasveld tegenover ons huis zie ik de eerste krokusjes al opkomen als een soort boodschappers van de lente. Tijdens het rijden zie je al veel andere mensen buiten. Je ziet ze genieteten. Na een eindje rijden komen we aan bij het Echtens paradijs. Daar staan al genoeg andere auto’s en het lijkt druk. Wandelaars en mountainbikers verzamelen zich op dit punt.
In het bos is echter ruimte genoeg en wij volgen niet de drukkere wandelroute, maar gaan een andere weg. Onderweg naar het midden van het paradijs maken we een omweg. We gaan slootje springen en landen op de heerlijk zachte bosvloer die volledig bedekt is met mos.
Dan komen we aan bij het midden, de grote open zandvlakte met de nog niet bloeiende heide. De karakteristieke naaldbomen staan er als iconische blikvangers. We gaan naar het bankje en omarmen de zon. De jongens hebben een nieuw padje ontdekt en zijn aan het ontdekken waar deze heengaat. Wij zitten nog steeds op het bankje en houden maar niet op om te zeggen hoe heerlijk dit is tegen elkaar.
Dit is het moment dat we voor het eerst ontroerd worden. Hoe heerlijk voelt dit wel niet. Midden in de natuur, zoveel schoonheid, rust, de warmte op je huid. Wat deed dit veel met ons.
Na het verder lopen, verstoppertje doen en wat meer genieten van de zon lopen we weer terug naar de auto. We praten nog steeds met elkaar hoe heerlijk het is als we naar boven kijken naar de blauwe heldere lucht en de boomtoppen als silhouet. Op dat moment voelen we alsof we niks anders meer nodig hebben. Het voelt als thuiskomen en we zouden daar maar al te graag willen blijven.
Ik hoop dat ik jullie heb mee kunnen nemen in deze geweldige ervaring die we hadden. Er zijn zoveel afleidingen in de wereld, maar in de schepping kan je de echte pure schoonheid ervaren. Dan lijken al die andere dingen een stuk minder belangrijk. Het park in de stad is ook mooi, maar kan hier niet tegenop. Doe ook geen muziek aan, maar luister juist ook naar de heerlijke geluiden in de natuur. Ik gun iedereen zo om dit ook te ervaren.
Natuurlijk was ik ook ontroerd door alles wat er in de wereld en Nederland gebeurd. In een tijd waarin ik steeds minder begrijp wat de overheid aan het doen is. Dan is een moment als dit weekend zo waardevol, want je komt er weer achter wat echt belangrijk. Waar je hart vol van is, wat het hart ten diepste ontroerd en verlangt. Bescherm je hart dus en leef.
